Poprzez zmiany dynamiki i innych aspektów ruchu Maciej Kuźmiński uzyskał czytelną analogię do zmieniających się stanów psychicznych człowieka. W choreograficznej koncepcji Macieja Kuźmińskiego odkryta zostaje podstawowa różnica widoczna w „ciele społecznym” i w „ciele prywatnym”. Wirtuozowsko oddane zostało to w „Mazurze”. Na tle patriotycznie kojarzącej się muzyki mamy zestaw klisz ruchowych, które mogą stanowić satyryczny obraz współczesnego społeczeństwa (nie tylko polskiego), powtarzającego gesty aktywności nastawionych na zarobek, usztywnionych, stereotypowych i zmechanizowanych.

Barbara Kowalewska, kulturaupodstaw.pl

Cztery spektakle zrealizowane w mijającym roku przypomniały zapominalskim i udowodniły niedowiarkom, jak imponujące są umiejętności tancerzy PTT, tworzących znakomity, zgrany i ufający sobie zespół. Potrzebują tylko choreografów zdolnych w pełni wykorzystać ich potencjał. Udało się to Maciejowi Kuźmińskiemu, który z połączenia prozy Edwarda Stachury, muzyki i tańca stworzył udany – inspirujący i emocjonujący – spektakl.

Piotr Dobrowolski, portal taniecPOLSKA.pl