“Zanurzając się w ten dziwny, nieciągły świat archipelagu, serię niezwykle estetycznych surrealistycznych obrazów, można doświadczyć, czym w istocie jest czas.” – pisze Joanna Sarnecka dla portalu taniec POLSKA [pl].
“W archiwum pamięci, gesty codzienności, wyzute z praxis, wiszą w próżni obok innych obrazów, domowych sprzętów i pojedynczych słów”.
“Choreograficzna twórczość Macieja Kuźmińskiego stanowi efekt pracy intelektualnej, próbę przekucia myśli w obrazy i działania sceniczne. Jest też sposobem na uprawianie filozofii czy antropologii za pomocą narzędzi artystycznych. Wskazuje na możliwości, jakie daje sztuka w poszerzaniu refleksji naukowej”.
