Zainspirowany protestem ulicznym z 2017 roku, zwanym „Czarnymi Protestami”, I fought Piranhas przedstawia nierówną walkę jednej kobiety z wszechogarniającym, szowinistycznym porządkiem społecznym, podsycanym przez znanych polityków, takich jak pan. Korwin-Mikke. Stwierdzając, że „to oczywiste, że kobiety powinny zarabiać mniej od mężczyzn, ponieważ są słabsze, są mniejsze i są mniej inteligentne. ” w Europarlamencie, polityk nakreśla wizję możliwego porządku świata w przyszłości. Cóż więc możemy zrobić, oprócz protestu w formie sztuki tanecznej. Ostatecznie, walcząc z Piranami, można tylko mieć nadzieję, że ujdzie się z życiem z tej neirównej walki.
Jako feministyczny komunikat (przekaz) mozna odczytac solo I fought Piranhas polskiego choreografa Macieja Kuzminskiego, gniewnie i z wyzywająca pasją zatańczone przez Monikę Witkowską.
Michael Scheiner, gazeta Mittelbayerishe Zeitung
Solo otrzymało Regensburg Tanz Production Prize na 32. Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym w Hanowerze w 2018 roku.
Finalista Gdańskiego Solo Dance Contest ’17.
-
- zdecydowanie najciekawsza jest wypowiedź Moniki Witkowskiej, podejmująca istotny temat (nazwanie go „feministycznym” byłoby kolejnym skazaniem go na getto płci, to problem ogólnoludzki), przekaz werbalny wzbogacająca mocnym, wyrazistym, świadomie nieefekciarskim ruchem.
- Mirosław Baran, Gdański Festiwal Tańca

courtesy of 32. Hannover Choreographic Competition

courtesy of 32. Hannover Choreographic Competition

photo Christian Alberl, courtesy of Regensburg Aids Tanzgala

photo Paweł Wyszomirski, on photo Monika Witkowska

photo Paweł Wyszomirski, on photo Monika Witkowska

photo Paweł Wyszomirski, on photo Monika Witkowska

photo Paweł Wyszomirski, on photo Monika Witkowska

courtesy of 32. Hannover Choreographic Competition
Witkowska wykonuje dynamiczną choreografię z techniczną precyzją, energią i zaangażowaniem. Wyczuwalny jest wewnętrzny sprzeciw bohaterki wobec zastanej sytuacji, a wola walki ma w sobie autentyzm, przez co całość jest przekonująca.
Weronika Łucyk, portal taniecpolska.pl
”Monika Witkowska z Polski postanowiła tanecznie przedstawić fatalną sytuację polityczną w jej kraju, a zwłaszcza próbę zaostrzenia prawa aborcyjnego, za co zebrała owacje publicznosci”
Susanne Wolke, gazeta Donau Doft
-
- choreografia, koncepcja, design
- Maciej Kuźmiński
-
- taniec i kreacja
- Monika Witkowska – biogram artystki
-
- muzyka
- The White Stripes “Little Room”, “I Fought Piranhas”; Nick Cave and Warren Ellis “Martha’s Dream”; Janis Joplin “Cry Baby”
-
- cytaty – słowo
- Krystyna Pawłowicz, Janusz Korwin-Mikke, Paweł Kukiz
-
- czas trwania
- 12 min
-
- premiera
- 07.06.2017, Gdańsk
-
- wsparcie
- Miejski Dom Kultury Zduńskowolskie Centrum Integracji Ratusz, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie

produkcja i wsparcie