Po pierwszym zagranicznym pokaz Plateau na festiwalu Sommeracademie w Tanzfaktur w niemieckiej kolonii, spektakl otrzymał doskonałą recenzję autorstwa Thomasa Linden.
Doskonale zgrany zespół, który porusza się na scenie jak dobrze naoliwiona maszyna, dzięki zręcznie napisanemu, ironicznemu tekstowi, a także przy pomocy wielu świetnych obrazów, z epickim rozmachem oferuje widzowi mocną dawkę teatru tańca
Jakże wspaniały kontrast z Holendrami prezentuje natomiast zespół Teatru Rozbark z Polski i jego gościnni twórcy Maciej Kuźmiński i Paul Bargetto. Sześcioosobowy zespół na scenie z pasją walczy o wiarę w syreny, UFO i równość Marii Matki Bożej z Trójcą Świętą. Za lekkim humorem zespołu kryje się jednak powaga, która dociera do głębi. Bo tu demaskuje się mechanizmy opresji, za pomocą których Kościół i polityka, a raczej wiara i władza, starają się ograniczać wolność sztuki i orientację seksualną ludzi. Doskonale zgrany zespół, który porusza się na scenie jak dobrze naoliwiona maszyna, dzięki zręcznie napisanemu, ironicznemu tekstowi, a także przy pomocy wielu świetnych obrazów, z epickim rozmachem oferuje widzowi mocną dawkę teatru tańca. Bardzo ważne dla Teatru Rozbark było wywarcie piętna na rzeczywistości. I to się udało. Teatr nie otrzymał jednak dofinansowania na swój projekt ani od państwa polskiego ani Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.
Alexey Torgunakov, cenzura, CHOREOGRAFIA, Ilona Binarsch, Karolina Kardasz, Kolonia, Maciej Kuźmiński, Monika Witkowska, Oscar Mafa, Paul Bargetto, Paweł Kozłowski, Plateau, Sommeracademie, spektakl, taniec, Tanzfaktur, teatr, Teatr Rozbark, Wojciech Marek Kozak, współczesny
